De aandacht vlamde van ons af toen we net verliefd op elkaar waren. Aandacht was misschien wel de kern van de uiting van die liefde. Lange gesprekken, veel vrijpartijen, elkaar in de ogen kijken en heel veel tijd met elkaar doorbrengen. We weten wel: Die romantiek en intense aantrekkingskracht van het begin is veranderd en denken dat die intensiteit weer terug komt is een utopische wens. En is dat dan slecht? Nee, we denken van niet, want zo kan onze aandacht ook uitwaaieren naar anderen en dingen die ook heel belangrijk zijn. Onze kinderen, werk en mensen die we belangrijk vinden.
Maar ja, het is wel zonde als we dan in praktijk weinig aandacht voor elkaar en onze relatie overhouden en dat we langzaamaan gaan leven als gehuwde vrijgezel. Toch?