Jij bent enig, uniek en onvervangbaar. Van jou is er maar één! En je bent ook beperkt, je kan en bent niet alles en dat hoeft ook helemaal niet.

Als je zo naar jezelf kan kijken en dit toe kan laten, dan ben je dicht bij zelfacceptatie. Dat vraagt wel om zelfkennis en weten wat je beperkingen en je talenten zijn.  In een ideale wereld komen dan je mooie talenten ook daadwerkelijk tot zijn recht, maar is dat in praktijk dan ook echt zo? Lukt het je om je volle potentieel te benutten?

Welk potentieel, dat ik heb, komt maar moeilijk tot zijn recht? HVIM?