“Ik heb zo’n zin in even helemaal niets”, hoor ik mezelf regelmatig zeggen. Een serie binchen (met chips graag), of alles van Formule 1 kijken: Heerlijk. Het is eigenlijk standaard mijn allereerste ingeving, mijn eerste verlangen. Maar ja, je raadt het al: Het brengt me niet veel. Maria is in die TV niet te vinden en ikzelf eigenlijk ook niet. Soms, als ik veel energie aan anderen heb gegeven, of erg de leuke jongen heb willen uithangen, kan ik het echt wel even nodig hebben om mezelf uit te zetten hoor. Maar als ik diep van binnen kijk, zie ik dat ik meestal veel meer behoefte heb aan echt contact en weet ik dat ik verder moet kijken dan mijn eerste aanvechting.

Als ik aan het weekend of vrije tijd denk,
welke behoefte heb ik dan het sterkst? HVIM?