Je afhankelijk voelen of misschien zelfs zijn, is niet voor iedereen even makkelijk. Toch merken we meer en meer dat we het helemaal niet alleen kunnen en natuurlijk ook eigenlijk helemaal niet willen. Dat besef, dat we samen zijn (of je nou een partner hebt of niet) is heel speciaal.

Soms voelen we ons persoonlijk heel krachtig, sterk, onafhankelijk en lijkt het wel of we zelf het middelpunt zijn waar de wereld omheen draait. Alles lukt dan en je creëert je eigen geluk. Althans zo wordt dat veel benoemd in zelfhulp artikelen en boeken:  Als je iets echt heel graag wilt dan lukt je dat.
Maar is dat wel zo? Kan jij in je eentje tot wasdom, succes en geluk komen? Zou het echt zo zijn dat dingen je vooral lukken omdat JIJ het graag wilt?
Ik denk het niet. We kunnen veel, we hebben veel kansen, maar we hebben anderen zo hard nodig om écht te leven. Om de diepgang van geluk te ervaren kan het niet anders dan dat je een ander toelaat; toegang geeft op jouw terrein. Het niet alleen hoeven doen en toegeven: Ik heb anderen nodig, ik heb jou nodig. Wil je me helpen?

Op welk gebied in mijn leven heb ik jouw support erg nodig?